«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ دی ۳, یکشنبه

اندر سودمندی بزهای بلاگردان! ـ بازانتشار

«داشتن انباشته ی چشمگیری از بزهای بلاگردان که در هر مناسبتی بتوان از آن ها سود برد، برای امنیت یک کشور با حاکمیت خودکامه* بایسته است؛ درست همانگونه که پرورش دام از بایستگی های کشاورزی پاک (سالم) بشمار می آید»

از کتاب ارزنده ی «مکتب دیکتاتورها»، نوشته ی «ایگناتسیو سیلونه» (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب: ب. الف. بزرگمهر )

http://www.behzadbozorgmehr.com/2012/10/blog-post_23.html

* در نوشته ی اصلی، «کشور توتالیتاریستی» آمده که از آن با نادیده گرفتن ماهیت این یا آن حاکمیت، بهره برداری های نابجایی در ادبیات سیاسی شده است. «کشور با حاکمیت خودکامه» که رژیم های به تاریخ سپرده شده ی پادشاهی در ایران و تا اندازه ای حاکمیت کنونی آن را دربرمی گیرد، گونه ی برجسته ای از آن است.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!