«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ آذر ۲۸, سه‌شنبه

دونالد و من یک طرف، همه تان طرف دیگر!

«آروادین قحبه ترامپانا»:
«آنچه ما در شورای امنیت گواه هستیم، خوار شمردن [«یانکی» ها] است. هیچگاه فراموش نخواهد شد. ”ایالات متحد“ در پشتیبانی از هوده ی فرمانروایی ملی خود و پشتیبانی از نقش ”ایالات متحد“ در فرایند سازش در خاورمیانه از هوده ی ”وتو“ی خود بهره برده و از همین رو، شوندی برای شرمساری ندارد. دیگر هموندان ”شورای امنیت“ هستند که باید شرمسار باشند!»*

بخشی از گفته های بالا: «در پشتیبانی از هوده ی فرمانروایی ملی خود ...»، رُک و پوست کنده یاوه گویی است و دنباله ی آن نیز پررویی و چشم سپیدی این زنک خودشیرین را نشان می دهد. نگاهی به تصویر می اندازم و با خود می گویم، چنانچه کار بالا می گرفت، «آروادین قحبه ...» آماده بود چون خروسی لاری به دایره ی میان صندلی ها جَسته، گردن بکشد و حریف بخواهد:
دونالد و من یک طرف، همه تان طرف دیگر! برای جنگ خروسی هم آماده ایم ...

ب. الف. بزرگمهر   ۲۸ آذر ماه ۱۳۹۶

* برگرفته از گزارش «آمریکا قطعنامه پیشنهادی شورای امنیت درباره اورشلیم را وتو کرد»، تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۲۷ آذر ماه ۱۳۹۶ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر)

به گزارش «خبرگزاری رویترز»، چهارده هموند دیگر «شورای امنیت» در نشست روز دوشنبه ۲۷ آذر به قطعنامه پیشنهادی رأی مثبت دادند؛ ولی این پیش‌نویس با ناهمداستانی «ایالات متحد» [بخوان: «یانکی» ها] روبرو شد ...

در متن پیشنهادی از آن میان درباره ی برسمیت شناخته شدن اورشلیم به عنوان پایتخت کشور ساختگی اسراییل آمده است:
«هیچگونه بنیاد قانونی ندارد؛ باطل و بی‌اعتبار است و باید از میان برداشته شود».

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!