«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۱۴, پنجشنبه

شکوفه ای از گنداب ولایت!

فرمالیسم را در شیوه گفتاری که گاهی به خودنمایی های «دایی جان ناپلئون» نزدیک می شود از این روشنفکر خودفروخته می بینید (ویدئوی پیوست). می بینید که چگونه فرمایش خداوندانش در افکندن گناه بگردن توده های مردم را پی می گیرد؛ شکوفه ای* از گنداب ولایت! هوای کار را داشته باشید که سر و روی تان آلوده نشود که کمتر از آن ویروس نیست.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۴ فروردین ماه ۱۳۹۹

* شکوفه و شکوفه زدن، در زبان کوچه و بازار به آرشِ «بالا آوردن» است.

ویدئوی پیوست (برگرفته از «تلگرام»؛ نامگذاری از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر): شکوفه ای از گنداب ولایت!


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!