«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اردیبهشت ۲, سه‌شنبه

پیمان آشتی را با مردمانی آشتی جو نمی بندند! ـ بازانتشار

باید به جنگ ابزار ساز و برگ یافته باشی تا سخنت را سبز کنی!

دولت پوشالی افغانستان و گروه به جنگ ابزار ساز و برگ یافته ی «حزب اسلامی» برهبری گُلبدین حکمتیار، در جریان مراسمی در «شورای عالی صلح» در کابل، پیمان آشتی دستینه کردند. بر بنیاد این پیمان، تبهکاری های نامبرده بخشوده شده و هموندان تبهکار حزب وی نیز از زندان آزاد می شوند. دولت پوشالی و وابسته ی افغانستان، همچنین از میان برداشتنِ «تحریم های جهانی» بر ضد گُلبدین حکمتیار را بر دوش گرفته است.

می بینید؟! کمابیش در همه جای جهان و از آن میان، ایران، دست های آغشته به خونِ بزرگ ترین تبهکاران سیاسی و اقتصادی با همکاری و همدستی «جامعه جهانی» یا همانا ششلول بندهای امپریالیست شسته می شود. از آن برجسته تر، نکته ای شایان درنگ و آموزشی ارزنده برای کارگران و زحمتکشان ایران و جهان است که پیمان آشتی را با مردمانی آشتی جو نمی بندند؛ باید به جنگ ابزار ساز و برگ یافته باشی تا سخنت را سبز کنی!

ب. الف. بزرگمهر    یکم مهر ماه ۱۳۹۵


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!