«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۳۱, یکشنبه

بسان آن که به گربه و موشِ «دنگ شیائو پینگ»، سگی نیز بیفزاییم ...

نوشته ای است کم مایه و از آن برجسته تر، بی سمتگیری باریک از گوشه چشم «سوسیالیسم دانشورانه» که بیش از دو سال پیش در گاهنامه ی آن حزب وامانده درج شده بود. آن را گذاشته بودم برای کار بیش تر و آماده نمودن یادداشتی تئوریک ـ سیاسی که مانند بسیاری دیگر از نوشته های سال های کنونی، نیمه کاره ماند؛ و درباره ی این یکی، حتا نه پیش نویس هایی درخور؛ تنها درباره ی این گزاره در یکی از بندهای آن:
«امروزه راهنماهای رسمی حزب کمونیست چین، مارکسیسم ـ لنینیسم، اندیشه‌های مائو تسه‌دونگ، نظریهٔ دنگ شیائو پینگ، اندیشهٔ مهم ”سه نمایندگی و دیدگاه علمی به توسعه“‌ است.»* یادداشتِ کوتاهِ زیر را نوشته بودم که بگمانم به اندازه ای بسنده گویا باشد:
آقایان! اندکی خِرَد که در سر دارید؟! «مارکسیسم ـ لنینیسم» [بخوان: «سوسیالیسم دانشورانه»]، اندیشه‌های مائو تسه‌دونگ و نظریهٔ دنگ شیائو پینگ با هم در یک جوال نمی گنجند؛ درست بسان آن است که به گربه و موشِ «دنگ شیائو پینگ»، سگی نیز بیفزاییم تا الم شنگه ای بزرگ پدید آید!

ب. الف. بزرگمهر   ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۹

* برگرفته از «چشم‌انداز سوسیالیسم پیشرفته در چین: نگاهی به برگزاری کنگرهٔ نوزدهم حزب کمونیست چین»، «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۳۷، ۸ آبان ماه ۱۳۹۶

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!