«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اردیبهشت ۲, سه‌شنبه

در کنار پروین ها و نسرین ها و نرگس ها و زینب ها ... ـ بازانتشار

در کنار نسرین ها و نرگس ها و زینب ها، نماد زنانی استوار از دیگر لایه های اجتماعی و خلق های دلاور ایران که ناگزیرم همراه با پوزش از یاد نمودن نام همه شان خودداری ورزم، چشم مان باز هم بیش تر به زنانی استوار چون نسرین جوادی، پروین محمدی و ... از خانواده ی سترگ کارگران و زحمتکشان پیرامون آن روشن می شود. درود پرشور به همگی شان که چشم و چراغ  توده های میلیونی مردم ایرانند و در کنار دلاورمردانی چون خودشان، نخستین سنگر رزم کهن با خاورخودکامگی دیرینه پا و واپسگرایانی رنگ و وارنگ، همگی پشت داده و امیدوار به پشتیبانی کشورهای امپریالیستی و ریزه خواران شان را پر نموده و کارزاری همچنان نابرابر با دشمنانی اهریمن خو را پای می دارند. بر شمارشان، هر چه افزون تر باد!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ اُردی بهشت ماه ۱۳۹۸



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!