«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اردیبهشت ۱۰, چهارشنبه

آقایان، چنین دوزخی دستپخت خود شماست؛ بر ما کارگران خرده نگیرید! ـ بازانتشار

کارفرمایان هفت تپه، فولاد اهواز و … ‌در جهنمی که برای زندگی کارگران ساخته اند، خواهند سوخت

حادثه تعرض کارگران به کارفرمای هفت تپه‌ اصلا‌ تصادفی نیست؛ شاید کارفرمای هفت تپه، خودکشی چند روز پیش نقدی را فراموش کرده است؛ شاید کارفرمای فولاد، مرگ آرش محمدی برایش اهمیتی نداشته باشد؛ شاید سرمداران قدرت و سرمایه داران، برای شان عادی شده باشد که سطل زباله، زندگی عده ای از فرودستان شده است؛ اما کارگران در جهنمی که دولت و کارفرمایان برای شان درست کرده اند، چندین سال است در حال سوختن هستند. چندین سال است که هفت تپه، فولاد، هپکو و خیل عظیم صنایع در ایران، ‌مثل گوشت قربانی به عرصه سهم خواهی باندهای مافیایی قدرت درون حکومتی مبدل شده است و تنها چیزی که برای این باندهای قدرت مهم نیست، تولید، کار و زندگی میلیون ها انسان شاغل در این صنایع است.

سالهاست باندهای قدرت و مباشرین کارفرمایی آنها، کارگران را در فقر و فلاکت، اضطراب، استرس و استیصال و درماندگی از گذران فرو برده اند. کارگران سال هاست در حال سوختن هستند و از بدِ روزگارِ دولت و صاحبان سرمایه، این سوختن اصلا عادت نمی شود و این رویایی باطل است که به نظرشان می رسد، کارگران «می سوزند و می سازند»؛ اما آقایان باید بدانند که کارگران با ذره ذره سوختن همسر، کودک و خودشان، ذره ذره خشم و نفرت و کینه را در حال ساختن هستند.

با خودکشی نقدی در هفت تپه و مرگ دردناک آرش در فولاد اهواز و ده ها کارگر دیگر در طول سال در سطح کشور، این خشم و نفرت و کینه در حال تکمیل آخرین خشت های ساختمان جهنمی هستند که آقایان کارفرماها و سرمداران قدرت با همدیگر برای کارگران ساخته اند. آنها بدلیل سرگیجه قدرت، نمی دانند که در این ساختمان جهنمی که سالهاست کارگران در آن می سوزند، چنان کینه و نفرتی پدید آمده است که دیگر کارگران دست از مرگ تدریجی، خود زنی، خودکشی و خودسوزی برخواهند داشت و این کارفرمایان هفت تپه، فولاد و .‌.‌. و همه سرمداران قدرت خواهند بود که در این جهنم خودساخته خواهند سوخت.

حمله و تعرض کارگران هفت تپه به کارفرمایی که بویی از انسان و انسانیت نبرده است، هشداری به او و امثال اوست که آخر و عاقبت در جهنمی که برای زندگی ما ساختید، بصورتی خواهید سوخت که هرگز تصور نخواهید کرد.

آقایان، این جهنم دستپخت خود شماست؛ بر ما کارگران خرده نگیرید!

شاپور احسانی راد

اتحادیه آزاد کارگران ایران   ۱۹ اسفند ۱۳۹۶  

این یادداشت از سوی اینجانب در نشانه گذاری ها ویرایش شده است. برنام را از متن یادداشت برگزیده و اندکی دستکاری نموده ام.   ب. الف. بزرگمهر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!