«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۲۹, جمعه

... پُر از پروازهای بی آسمان

برای زینب، دختر دوازده ساله ی هلیلانی

گاهی تخت جمشیدم
با اُبهّتِ سقوط کرده اش
زیر سم اسبان بیگانه
گاهی خرمشهرم
پر از جنگ ...
اما همیشه ایلامم
پُر از رویاهای درد کشیده
پُر از پروازهای بی آسمان!

فردین کریمی  (برگرفته از «تلگرام»  ۲۹ فروردین ماه ۱۳۹۹)

برنام را از متن سرودواره برگرفته ام.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!