«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اردیبهشت ۶, شنبه

سرودی برای آزادی بدون مرز و زبان

۲۵ آپریل سال ۱۹۴۵ پارتیزان ها و مبارزین ایتالیایی با کمک متفقین موفق شدند حکومت «موسیلینی» را در ایتالیا سرنگون کنند. هنوز هم در روستاها و شهرهای کوچک در آلپ، نزدیک شهری که من زندگی می کنم در حاشیه آلپ، خانه ها و پناهگاه های پارتیزان ها وجود دارد. همراهی و همدلی زنان شالیکار در حاشیه رودخانه پو و زنان مهاجر کارگر با زنان پارتیزان از زیباترین صحنه های تلاش برای آزادیست.

این روز را به پاس تمام خون های ریخته شده به پای آزادی، «روز ملی آزادی ایتالیا» نامیدند.

ساعت ۳ عصر امروز  ایتالیایی ها بر بالکن خانه هایشان سرود «بلا چائو» را همزمان خواهند خواند؛ سرودی که به ده ها زبان اجرا شد و به نمادی برای آزادی تبدیل شد. این اهنگ بیش از صد سال قدمت دارد و تاریخ ان بر می گردد به آهنگ «فولکلور»ی که شالیکاران کناره رودخانه پو با هم زمزمه می کردند. بعدها این سرود را کشاورزان و پارتیزان ها با هم می خواندند و صدای این آزادیخواهی در تمام میدانهای بزرگ شهرها اجرا شد.

اعظم بهرامی

ویدئوی پیوست: سرودی برای آزادی بدون مرز و زبان

نوشته ی بالا و سرود پیوست، برگرفته از «تلگرام»


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!