«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ اسفند ۱۱, چهارشنبه

اینجور نمی شود که کار را ما چاق کنیم و شما بیش ترین بهره اش را ببرید ـ بازپخشش

لات بی سر و پای «یانکی»:
من باید از جایی کار را آغاز کنم، کُره که شمالی و جنوبی اش برایم یکی است، لبنان، ایران یا اگر بایسته باشد، حتا یکی از کشورهای سرکش اروپایی! وقتی جهان بکام ما نمی چرخد و این همه همچشم هم اینجا و آنجا پیدا کرده ایم، چاره ی دیگری نیست.

قارچ تازه روییده ی فرانسوی بر پاجوشِ درختِ سر تا پا کپک زده ی دمکراسی بورژوایی:
پس ما هیچ نقشی نداریم؟!

لات بی سر و پای «یانکی»:
این دیگر با خود شماست؛ یا همچنان از ما فرمان می برید و پشتِ گردنِ هم، دنبال مان می آیید یا می روید پیِ لاس خشکه زدن با این و آن یا صاف و ساده، غازچرانی تا نوبت تان برسد! اینجور نمی شود که کار را ما چاق کنیم و شما بیش ترین بهره اش را ببرید.

ب. الف. بزرگمهر    ۲۸ آبان ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/11/blog-post_31.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!