«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ دی ۳۰, یکشنبه

انشاء الله نوبت یک یک شما هم خواهد رسید

«حضرت کیر خر نظامِ خرموش پرور»، رهبر معظم دزدان و شکمبارگان اسلام پیشه، امشب (یکشنبه) در «حسینیه امام راحل» بر لاشه ی دو میخ در گل تبهکار: علی رازینی و محمد مقیسه نیایش خواندند

این دو تبهکار دوزخی از میخ در گل های برجسته در بیدادگری بودند که روز گذشته بسزای گناهان بیشمارشان رسیدند.

بنیاد داده ها برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا» به تاریخ  ۳۰ دی ماه ۱۴۰۳ با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب است. برنام نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر

»میخ در گل« به آرش قاضی یا آنگونه که جاودانه عُبید زاکانی دانسته بکار برده: »القاضی« است.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!