«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ تیر ۲۵, یکشنبه

پسر جان! راه خوشبختی همین است که من می گویم ـ بازپخشش

پسر جان! راه خوشبختی همین است که من می گویم. کره زمین جای کوچکی است و نمی تواند برای همه نان فراهم کند. ما در آلمانی یا شاید هلندی که ننه ام آن را دوست داشت، زبانزدی داریم که می گوید:
هر چه شمار آدم بیش تر، شادی فزون تر!* شاید گذشته ها چنین بود؛ ولی از دوره ای که جانم به فدایش: زنده یاد آدولف هیتلر پا به پهنه ی سیاست نهاد، این زبانزد دگر شده و باید گفت:
هر چه شمار آدم بیش تر، نانِ کم تر!**

برای همین به تو سپارش می کنم، چندان در بند اینکه این یکی نان دارد و آن یکی ندارد، نباشی! خدا بخواهد با هم به سازش می رسیم و من ترا برای بازی گلف در زمین بازی خودم فرامی خوانم و خودم هم یادت می دهم توپ را چگونه توی سوراخ بیندازی. کمی با خود بیندیش! می شود برای میلیاردها آدم، زمین گلف ساخت؟ روشن است که نه؛ چون باید پیش از آن، جایش را بیابی. روی دریاها هم که نمی شود ساخت؛ هزینه ی سرسام آوری دارد و هر بار هم توپ از بخت بد توی آب افتاد، باید کسانی را بکار بگماری که بروند آن را درآورند؛ تازه اگر توی دهان نهنگ نرفته باشد. پنج تا کره زمین هم که نمی شود، ساخت! می بینی به همین سادگی است و به گواهی فلان پروفسور دانشگاهی هم نیاز ندارد.

ب. الف. بزرگمهر   پنجم خرداد ماه ۱۳۹۸


*  Hoe meer zielen, hoe meer vreugd (Je mehr Seelen, desto mehr Freude)

 ** Hoe meer zielen, hoe minder brood

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!