خدای بخشنده و مهربان توانگران:
ما ترا آفریدیم تا در این جهان
پهناور که زمین، تنها زگیل کوجکی از آن است به هر جا که بخواهی بروی؛ هر کار که
خواستی به انجام برسانی و بی هیچ ترس و سراسیمگی، هر دری بسته را اگر شده با لگد
باز کنی و توی سر هر کور و کچلِ وامانده ای بکوبی! این سپهرِ بیکرانه از آنِ تو!
خدای تنگ چشم و نامهربان تهیدستان:
ما ترا
آفریدیم تا برای فراهم نمودن نواله ای بخور و نمیر در این زگیل کهکشانی شبانه روز سگ دو بزنی. این
آزمون تو برای رستگاری است که چنانچه در آن کامیاب شوی، آنگاه که روانت از کالبد
پر می کشد، جایی در بهشت برین بیابد. ما تا لبِ مرگ، ترا چهارچشمی می پاییم و
ناچیزترین تابردباری ات را برنمی تابیم. تو باید فرمانبردار باشی و بدانی که هیچ
بدبختی و بیچارگی بی فرزانگی نیست.
ب. الف. بزرگمهر چهارم بهمن ماه ۱۴۰۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر