«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ خرداد ۳۰, یکشنبه

می بینید در گذشته آدم ها تا چه اندازه به یکدیگر دلبسته بودند؟! ـ بازپخشش

هنگامی دورتر چنانچه گور او را نیز بشکافند، بچه باز بیت را هم در حالیکه کتاب هوایی (همان آسمانی!) در آغوش فشرده، خواهند یافت. آن ها هیچگاه درنخواهند یافت که ماجرا از چه قرار بوده و دست بالا شاید یکی از باستان شناسان بویژه چنانچه زن باشد به همکارانش بگوید:
چه آدم های نازنینی؟! روشن است که کُشته مرده ی یکدیگر بوده اند. می بینید در گذشته آدم ها تا چه اندازه به یکدیگر دلبسته بودند؟!

ب. الف. بزرگمهر   یکم آبان ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/10/blog-post_195.html

زیرنویس تصویر:

English archaeologist Howard Carter (1874-1939) and an Egyptian assistant examining the sarcophagus of King Tutankhamun, 1925



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!