«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ تیر ۹, چهارشنبه

گرچه هنگامی که رام و سربراه تر شدند ...

«پرزیدنت بادبادی»، مهتر جمهور «یانکی» ها، دوشنبه ی گذشته هفتم تیر ماه ۱۴۰۰ در دیدار با «رئوون ریولین»، مهتر جمهور «عزرائیل»، در «کاخ روسیاه» از آن میان به او گفت:
«آنچه می‌توانم به شما بگویم این است که ایران، زیر پایشِ (نظارت) من، هرگز به جنگ ابزار هسته‌ای دست نخواهد یافت.»*

دنباله ی سخنان درگوشی «پرزیدنت بادبادی»:
... گرچه هنگامی که رام و سربراه تر شدند، خودمان جنگ ابزار هسته ای دست شان خواهیم داد تا جایی که ما می خواهیم آن را بترکانند و دل شان خنک شود.

ب. الف. بزرگمهر   نهم تیر ماه ۱۴۰۰

* برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  هشتم تیر ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!