«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اسفند ۷, پنجشنبه

دست در دست هم کوشا برای ناتوان نمودن و از میان برداشتن جنبش کارگری و توده ای ایران

همه ی دَم و دستگاه های دراز و پهنِ دیوانسالاری های امپریالیستی و نهادهای دنباله روی «هوده ی آدمی» شان این ها* و شمار باز هم بیش تری از تبهکاری های گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان را می بینند و دَم برنمی آورند. همه ی این دروغگویان و نیز تا اندازه ای ریزه خواران روسی و چینی شان که هر کدام بگونه ای دستی در سفره ی گشوده ی ایرانِ تهیدست شده دارند، نه تنها بر این تبهکاری ها چشم فرو می بندند که در کردار به آن دامن نیز می زنند. بخشی از گفته های «جو سیرینسیونه»، پژوهشگر سازمان «کوینسی» در «واشینگتن» و از هواداران سرسخت «برجامِ سگ مرده» که جان همه ی کلان خرموش های دزد اسلام پیشه به آن بند است، نمونه و نموداری از چنین رویکردی را بازمی گوید که کم و بیش از سوی دیگران نیز دنبال می شود:
«شما نمی‌توانید هنگامی که سرگرم گفتگو درباره ی ꞌسانتریفوژꞌ هستید، جستار هوده ی آدمی («حقوق بشر») را هم روی میز بگذارید؛ چون آنگاه یک اهرم فشار در دست ایران [بخوان: کلان خرموش های دزد فرمانروا بر ایران] می نهید و می‌گویید:
ꞌآهای ایران بیا ده تن یا سد تن از این گروگان‌ها را آزاد کن و ꞌسانتریفوژꞌهای بیشتر داشته باش.ꞌ

شما برای اینکه اهرم‌های سوی رویارو را بگونه ای پایا ناتوان تر کنید، باید هر‌چه بیشتر از جُستارها کم کنید؛ بهره وری اقتصادی، در برابر بهره وری امنیتی! و دولت بایدن، چند و چون آن را اینگونه می‌بیند که با چنین سازشی از دمای آن کاسته، هر دو سو امنیت بسُهند (احساس کنند) و سپس به زینه (مرحله) ی پسین درآیند ...»**

ب. الف. بزرگمهر   هفتم اسپند ماه ۱۳۹۹

* گزارش زیر از «اتحادیه آزاد کارگران ایران» به تاریخ ششم اسپند ماه ۱۳۹۹، برگرفته از «تلگرام»   هفتم اسپند ماه ۱۳۹۹

** برگرفته از گزارش «ایران، آمریکا و سرنوشت برجام: دیدگاه جو سیرینسیونه»، تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ (با ویرایش، پارسی و اندک بازنویسی درخور از اینجانب؛ برجسته نمایی های متن، نیز همه جا از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر) 

***

اعمال فشار بر ناهید خداجو از طریق انسداد حقوق بازنشستگی و تهدید به ضبط وثیقه برای اجرای حکم زندان

ماه گذشته آخرین اخطار برای وثیقه‌گذار ناهید خداجو مبنی بر اقدام به ضبط وثیقه ارسال شد که چنانچه ناهید برای اجرای حکم ۶ سال زندان مراجعه ننماید وثیقه ضبط خواهد شد.

نهادهای امنیتی و قوه قضائیه به این اقدام بسنده نکرده اند و از یک ماه گذشته حساب‌های بانکی ناهید که شامل حقوق بازنشستگی او می‌شود را مسدود کرده‌اند.

ناهید خداجو کارگر بازنشسته و عضو هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران است که در تجمع روز جهانی کارگر سال ۹۸ در تهران دستگیر شد و پس از ۳۳ روز بازداشت به قید وثیقه آزاد شد و بعدتر توسط قاضی ایمان افشاری قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان محکوم گردید و این حکم در دادگاه تجدیدنظر عیناً تأیید شد.

اکنون که شیوع بیماری کرونا هنوز زندانیان محبوس در زندانهای کشور را شدیداً تهدید می‌کند و حکومت نیز هیچ اقدامی برای واکسیناسیون زندانیان براساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت انجام نمیدهد، اِعمال فشار بر ناهید خداجو و دیگر کارگرانی که به ناحق به احکام زندان محکوم شده‌اند تنها از سر ضدیت تمام عیار دم و دستگاه حاکم با طبقه کارگر و فعالین ‌و پیشروان آن است.

مگر ناهید خداجو و دیگر کارگران و فعالین کارگری چه جرمی مرتکب شده‌اند که باید به احکام طویل‌المدت زندان محکوم گردند؟ ناهید خداجو تنها به دفاع از حقوق خود و دیگر کارگران پرداخته است و این ناقضان حقوق کارگران و چپاولگران دسترنج طبقه کارگر هستند که باید به جرم دزدی و غارت ثروت‌های جامعه و پایمال کردن حق طبقه کارگر بعنوان اکثریت جامعه محاکمه و زندانی گردند.

ضابطین امنیتی و قضایی، هم جان و هم مال کارگران را نشانه گرفته‌اند تا نابود کنند. هم حداقل معاش بازنشستگی ناهید خداجو را به گرو گرفته‌اند و هم خود وی را در شرایط خطرناک کنونی میخواهند به زندان ببرند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران اقدام منزجر کننده نهادهای امنیتی ‌و قضایی در مسدود کردن حقوق بازنشستگی ناهید خداجو و هم اعمال فشار به وثیقه‌گذار او را شدیداً محکوم مینماید و خواهان منع تعقیب قضایی فوری و بی قید و شرط از ناهید خداجو و دیگر کارگران و فعالین کارگری است.

اتحادیه آزاد کارگران ایران- ششم اسفند نود و نه

برگرفته از «تلگرام»   هفتم اسپند ماه ۱۳۹۹

بختی برای ویرایش این یادداشت نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!