«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اسفند ۴, دوشنبه

گروهی از كارآگاهان و نه گروهی ازکارشناسان

اینکه آماج سخن آن بانوی زیست شناس از بکارگیری کارآگاهان بجای کارشناسان برای پی بردن به چگونگی گسترش و واگیری ویروسی سیاسی* چه بوده را نمی دانم؛ ولی خودِ گفته که آن را در بوم (متن) زیر برجسته نمایش داده ام از دیدِ من بسیار باریک است.

ب. الف. بزرگمهر   چهارم اسپند ماه ۱۳۹۹

* تازه ترین و چشمگیرترین سمتگیری «کمیسیون سازمان بهداشت جهانی»، روی آوردن کارشناسان آن در شهر «ووهان» چین به بررسی گوشتِ بَستاکِ (منجمد) جانورانِ شگرف و ناشناخته (عجیب و غریب)، چون خاستگاه گسترش و واگیری ویروس کرونا است ... برای یافتن چیزی در «ووهان»، باید گروهی از كارآگاهان و نه گروهی ازکارشناسان به آنجا فرستاده شوند.

گزیده ای از گفته های «آنچا بارانوا»، زیست شناس روسی، برگرفته از «اسپوتنیک»  ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۹ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ برجسته نمایی های متن، همه جا از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!