سلام خدمت مردم شریف جازموریان و پیرامون آن
ما اهالی روستاهای کپر و نازدشت و کوهین و سه چاه و استانداری و غیره، در سیل فروردین امسال خسارت سنگین و جبران ناپذیری را متحمل شدیم و زندگی و کشاورزی را از دست دادیم. مهم تر از آن، جوان های ما امیدشان را از دست دادند؛ ولی باز هم با ترس و لرز و امید، دوباره از صفر شروع کردیم؛ چون چاره دیگری نداشتیم و دوباره شروع کردیم به کشاورزی کردن با پلاستیک سی هزارتومان و خرج های کمرشکن؛ ولی باز هم طوفان های شن و شاید هم یک سیل دیگر که اگر خوش شانس باشیم و این ها را با بدبختی رد کنیم، باز هم حاصل زحمت مان روی زمین می ماند که خوراک گوسفندها شود یا می رود تو جیب دلال ها.
راستی! دلیل این همه بدبختی و محرومیت و پسرفت ما چیست؟ چرا باید پشت نیسان های حامل سوخت قاچاق، زنده زنده بسوزیم؟! مگه ما چه گناهی کردیم؟ آیا حریص مال دنیا هستیم؟ نه، هرگز! ما برای لقمه نانی و گذراندن زندگی مان، بعد از اینکه از کشاورزی خسته و ناامید می شویم به این کار خطرناک روی می آوریم. ما گله داریم، گله ...
برگرفته از «تلگرام» ۲۴ دی ماه ۱۳۹۹ (با ویرایش درخور در نشانه گذاری ها از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
ویدئوی پیوست: راستی! دلیل این همه بدبختی و محرومیت و پسرفت ما چیست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر