«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ دی ۱۸, پنجشنبه

دروغ می گویند که من مرده ام! ـ بازانتشار

دروغ می گویند که من مرده ام! قهرمان که نمی تواند بمیرد، وگرنه، همه چیز به پایان می رسد و سوژه ای برجای نمی ماند.* من همینجا هستم و سال هاست که «جهاد اکبر»** را پی می گیرم.

از زبان این مادربخطای اسلام پیشه ی مزدور «یانکی» ها:  ب. الف. بزرگمهر   پنجم آبان ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/10/blog-post_341.html

* باور نمی کنم که دلاور ساخته و پرداخته شده از سوی رسانه های امپریالیستی ـ سیهونیستی کشته شده باشد؛ بگمان بسیار نیرومند، برای کژدیسه نمودن خِرَد گروهیِ توده های مردم از همدستی امپریالیست ها و ریزه خواران روسی شان با رژیم ددمنشِ ترکیه در یورش بیهوده به روژاوا و گند و گه ببار آورده که همه ی جهانیان آن را می بینند، چنین شگردی را بکار برده اند.

** «جهاد اکبر» این مادربخطاها را هم که بیگمان می دانید چیست: زنجیر بهم پیوسته ای از شکمبارگی، یاوه گویی های آسمانی ـ ریسمانی و از همه برجسته تر: «کُس کردن»! ببخشید که اینگونه رُک و پوست کنده می نویسم؛ شَوَند آن باید کم و بیش روشن باشد: برای آن ها دلباختگی به همسری که باید تا پایان زندگی از هر سویه پایبندشان باشند، در میان نیست؛ اگر چنین بود، داشتن چهار زن رسمی و شمار بیش تری «صیغه» و «مُتعه» روا شناخته نمی شد؛ واژه هایی سخت گوش آزار!

ب. الف. بزرگمهر   پنجم آبان ماه ۱۳۹۸

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!