«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ آذر ۴, سه‌شنبه

باران اگر زمین نخورَد ...

بغض گاهی شبیه نور است
وقتی می‌شکند
رنگین‌کمان زیبایی می‌شود

غمگین نباش
از پنجره‌ای
که رو به دیوارها باز می‌شود
از دری که لولا ندارد

ابرها اگر نبارند
به درد آسمان نمی‌خورند
این را
از زلزله خیز‌ترین شانه‌های دنیا فهمیده‌ام

پس این بار که زمین خوردی
زخم هایت را قاب کن
و گردن اتاق بیانداز

باران اگر زمین نخورَد
هیچ درختی این قدر زیبا نمی‌شود 

علیرضا طالبی پور

برگرفته از «تلگرام» چهارم آذر ماه ۱۳۹۹ (برنام را از متن برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!