«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ آبان ۳۰, جمعه

دشمن، این بار به ناموس خودمان چشم دوخته است! ـ بازانتشار

لات بی همه چیز «یانکی»: آن آقا درست می گویند و ما خود پیش تر پیشنهاد کمک را داده بودیم؛* گرچه، پل ما از درون دایره قرمز نظام شان می گذرد ...

آخوند پفیوز امنیتی رو به «کیر خر نظام» در گفتگویی دوتایی: آقا این بهترین بختی است که روابط گسیخته شده مان را پینه دوزی کنیم و با همکاری آن ها پل آشتی بسازیم.

«کیر خر نظام»: دشمن، این بار به ناموس خودمان چشم دوخته است! تو باز هم گول خوردی یا می خواهی ما را گول بزنی؟ مگر نشنیدی این غول بیابانی چه گفت؟!

آخوند پفیوز امنیتی: آقا! نمی خواهند که آنجا خیمه بزنند؛ می خواهند از آن رد بشوند؛ درست مانند قطاری که سر راه خود از درون تونل رد می شود. اصلا و ابدا جایِ نگرانی نیست ...

«کیر خر نظام» (با اندک برافروختگی): آن بار هم چنین مزخرفاتی سر هم کردی و ما را به نرمش واداشتی! ما هیچ سر در نمی آوریم؛ پل چرا باید از راهرو و دالان سر در بیاورد؟ این راه که دررو ندارد! دشمن می خواهد ما را به بن بست بکشاند و تو خودت را به آن راه می زنی ...

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ اسپند ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2020/03/blog-post_3.html

سرپرستِ کل «سازمان جهانی بهداشت»: «تدروس آدانوم چراغ گردسوز»، پیشنهاد کمک «ایالات متحد» به ایران برای رویارویی با ویروس را ستوده و گفته است: «مهم‌ترین نگرانی ما گسترش ویروس کرونا در ایران، کره جنوبی، ایتالیا و ژاپن است ... ما اکنون یک دشمن مشترک داریم و رویارویی با این ویروس برای بنای پل همزیستی آشتی جویانه، بسیار برجسته است.»

لات بی همه چیز «یانکی»: «دونالد ترامپ»، یکشنبه ی گذشته گفته بود که دولت او آماده ی کمک به ایران برای رویارویی با گسترش بیماری «کرونا» است و این کمک «وابسته به درخواست» جمهوری اسلامی یا همانا «گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان» است.

گزیده گزارشی برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  ۱۳ اسپند ماه ۱۳۹۸ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!