«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ آذر ۱۲, جمعه

آن ها از همان آغاز کاریایی بسود ایران و ایرانی بر دوش نگرفته بودند ـ بازپخشش

آن ها از همان آغاز کاریایی بسود ایران و ایرانی بر دوش نگرفته بودند؛* آن ها بدون «برجام» سگ مرده نیز نه تنها در ایران که در همه جای جهان بویژه چنانچه انبوه نیروی کار ارزان در دسترس شان باشد، آماده ی سرمایه گذاری های هنگفت هستند. اینکه سه کشور امپریالیستی اروپای باختری همسو با سیاست «یانکی» ها ناگزیر بگونه ای شاید نه چندان دلخواه شما گام برمی دارند، کوجک ترین هماوندی با آن قرارداد ننگین ندارد. کاریای آن ها از همان نخست، زیر ساتورِ «قطعنامه ی فصل هفتم سازمان نامور به ملت ها» نگاه داشتن دست های شما تبهکاران به نمایندگی از سوی مردم ایران بود و همچنان هست؛ و تو حرامزاده ی زنهارخواه بودی که با شتاب دویدی و دست ایران را زیر آن ساتور بردی؟ یادت رفت؟! در میان همه ی دست اندرکارانِ «نظام کیر خری»، تو این را پیش و بیش از همه می دانستی و می دانی؛ بزرگ ترین دروغ ها در این باره از زبان تو خبرچین بیشرم و آبرو بیرون آمد و مردمِ خوش باور را فریفتی. تو بخوبی می دانستی که بر بنیادِ ساز و کارِ نامور به «ماشه» در بند سی و هفتم آن قرارداد ننگین، کشورهای امپریالیستی در همراهی با ریزه خواران روسی و چینی یا بدون همراهی آن ها هر آن که بخواهند، می توانند آن ساز و کارِ را بکار گیرند و کار را بجای باریک بکشانند؛ با این همه، پابپای «کیر خر نظام»، رییس انگلیسی پفیوزت و دیگر خرموش های تبهکار، همچنان با گستاخی دروغ پشت دروغ می بافی و می کوشی خر رنگ کنی.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۸


* «تنها یک پایبندی (تعهد) را نشان دهید که در هژده ماه گذشته آن را انجام داده اید.» از یادداشت قره نوکر «یانکی» ها در ایران: محمد جواد ظریف، در «توییتر» ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۸

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!