«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ آذر ۱۶, سه‌شنبه

البته باید نان کافی همراه خود ببرند ...

یکی از دور قاب چین هایِ چاپلوسِ همیشه دَمِ دستِ خیمه و خرگاه نظام سگ مذهب:
حضرت آقا بزودی خشکِ خشک خواهیم شد؛ سفره های آب زیرزمینی، همه جا خشکیده و دیگر به آسانی پر نخواهند شد. در سرتاسر ولایت اسلام مردم آب ندارند ...

«کیر خر نظام خرموش پرور»:
برادرِ دلواپس! شما چرا همیشه نیمه ی خشک لیوان را می بینی؟! ولایت اسلام  هم که برُخ این حقیر می کشی تا دل مان را بسوزانی، تنها شامل عوام النّاس نیست؛ کَاَنَّهُ پیش و بیش از هر جانوری از آن میان، جانور دوپا، شتر نماینده ی آن است که الله در کتاب مُقُدَّس او را همتراز آدم قرار داده و بحمدلله حیوانی بردبار، پرکار و با نشاط است که هم آب بسیار کم مصرف می کند و هم خوب کولی می دهد. ثانیأ، زمینِ خدا بحمدلله فَت و فراوان است و می توانند مانند مسوولین ما به منطقه های آبدار مانند کانادا و اینا بکوچند که می گویند آب و هوای بهشتی دارد. البته باید نان کافی همراه خود ببرند؛ وگرنه، پشت در خواهند ماند و چه بسا از تشنگی و درماندگی، حیران و سرگردان سر به اقیانوس بگذارند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۶ آذر ماه ۱۴۰۰



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!