از ترس همین ها بود که از کالبدِ بت بزرگ کعبه به در آمد و به جایی دسترس ناپذیر در آسمان هفتم گریخت! تنها چیزی که از وی برجای ماند و شاید به شَوَند شتابی که در رفتن داشت، یادش رفت آن را همراه خود ببرد، همان سنگ سیاه آویخته درون آن چاردیواری است. کسی چه می داند؟! شاید هم تنها نشانه ای برجای مانده از کالبد وی؟
ـ آن را که ببوسید، گویی ... مرا بوسیده اید! همین، شما و تخم و ترکه تان را بس است!
ب. الف. بزرگمهر ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۵
https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/10/blog-post_10.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر