«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ مرداد ۲۱, یکشنبه

... چه باک که گُل ها و خاک سرزمین مان به باد می رود! ـ بازانتشار

... گرچه به جز این باید از خاک پای آن نیز خوب پاسداری کرد تا گُل خوب از آب و گِل درآید؛ گُل ها و خاکی که بویژه شیخک ها و خرسک های شکمباره ی پیرامون شاخاب پارس به هر دوی آن ها سخت دلبسته اند و در همدستی با رژیم تبهکار اسلام پیشه، روزانه هم از این و هم از آن تا آنجا که دست شان برسد و تیغ شان بِبُرد، می چینند و بار می زنند و می برند. روشن است که در این خورد و برد، پولی نیز کف دستِ کِرم های الله در باغِ به یغما رفته و رو به خشکی نهاده ی ایران: خیانتکاران، دزدان و زن بمزدان اسلام پیشه نهاده می شود تا بالا پایین شدن های روزانه شان به درگاه الله را پربارتر پی گیرند؛ چه باک که گُل ها و خاک سرزمین مان به باد می رود!

ب. الف. بزرگمهر    نهم دی ماه ۱۳۹۵


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!