رِزق و روزی ما دست خداست ... ـ بازپخشش

برای ما نمونه می آورند که در این یا آن کشورِ «بلادِ کُفر»، دولت برای کمک به اقتصاد زیان دیده و برای آنکه کارگران از کار بیکار نشوند، فلان اندازه وام به کارآفرینان داده و بَهمان مقدار از مالیات شان را بخشیده یا به مستمندان و درماندگان کمک بلاعوض داده تا خانه بمانند و بی خوف از «کیر و اینا» (همانا «کرونا» در «طب اسلامی»!) آبگوشت شان را بار بگذارند و از اینجور مُهملات ... تا به تنبان ما کَکَی گُنده بیندازند و وادارمان کنند که ما همان کارها را در ولایت خودمان دنبال کنیم؛ غافل از اینکه در ولایت ما که انشاء الله بر مبنای «اقتصاد مقاومتی» کارها را راست و ریس می کند، بکار بستنِ این  گفته های کُفرآمیز، کَاَنَّهُ عِندِ حرام و معصیتی بزرگ است. تنها کار خداپسندانه ای که از دست مان برمی آید، توزیع غنائم* بدست آمده از «بلادِ کُفر» در میانِ «حبیبان خدا و خرما»** ست که دستور آن را به نوکر پاچه ورمالیده مان که یک چشمش به دستِ کُفّار و چشم دیگرش به گاوصندوق ماست، داده ایم تا با فروش آن ها در بازار ـ البته پس از کسوراتِ «خُمس» و «زکات» مربوطه! ـ از آلام آن ها کاسته شده و امورات و سور و سات شان، انشاء الله روبراه تر از همیشه شود. برای سایرین، ما تنها یک پاسخ داریم: رِزق و روزی ما دست خداست! هر آنکس که دندان دهد، نان دهد؛ خدا انشاء الله جای دیگر عوض تان بدهد!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۴ فروردین ماه ۱۳۹۹

https://www.behzadbozorgmehr.com/2020/04/blog-post_39.html

* آماج سخن، کمک های هنگفتِ چندین و چند میلیارد دلاری و یورویی کشورهای گوناون و از آن میان، کشورهای امپریالیستی به خرموش های اسلام پیشه است!

** در زبانزد، همانا «کاسب»؛ و در اینجا، کلان سوداگران و بازرگانان و دیگر داد و ستدگرانِ ریز و درشت اسلام پیشه