مشتی لات بی همه چیز بیکاره با داوهایی کون خر پاره کن که
زورشان تنها به توده های مردم نگونبخت ایران دزدزده می رسد و دیواری کوتاه تر از
کردستان نیز نمی یابند؛ مُشتی ناکس و نابکار که چپ و راست در سوریه از «عزراییل»
کتک نوش جان می کنند و خونخواهی آن را با توپ و تفنگ از مردم دلاور کردستان می
گیرند؛ سردارانی گریخته از پیشانی های جنگ با «صددام» یا چون آنکه در میان نشسته،
جنگ ندیده که شاخاب پارس را روز و شب برای ناوها و کشتی های «یانکی» ها و همدستانش
آب و جارو می کنند و برای مشتی مزدور و سرکوبگر گیج و گول تر از خود، «منم منم
بزبزه ها» نمایش می دهند. از هر راهِ شایست و ناشایست پول پارو می کنند و در بانک
های باخترزمین که بخوبی با منش فرومایه ی این ناکسان آشنایند، می انبایند.
سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر
میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!
برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران
برهبری طبقه کارگر!
ب. الف. بزرگمهر ۲۶ دی ماه ۱۴۰۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر