برای محمد حبیبی،اسماعیل عبدی،عبدالرضا قنبری،محمود
بهشتی و معلمان زندانی
بعد از انتشار تایید حکم هفت سال زندان محمد حبیبی،
تصمیم به نگارش متنی با عنوان محمد حبیبی (همین قدر ساده و تلخ) گرفتم.
چندروزی صبر کردم که واکنش معلمان به این حکم سنگین محمد
حبیبی چیست. جز بیانیه از سوی کانون صنفی معلمان، هیچگونه واکنشی نسبت به این حکم
ندیدم و شگفت انگیز بود که محمدِ معلمان، مصلوب استبداد گشته و همگان را مُهری به
لب از جنس سکوت بسته شده.
تایید حکم محمد حبیبی، یعنی آنها ده قدم به جلو آمده اند.
وقتی آنها ده گام به جلو نهاده اند،پس برای آزادی محمد حبیبی، عبدالرضا قنبری،
اسماعیل عبدی و محمود بهشتی باید ده گام به جلو برداشت.
قلم هایتان را زمین بگذارید و پای در کفش بگذارید و
اعتصاب و اعتراض خود را فریاد زنید. بس است هرچه در بیانیه و مقاله حبس معلمان را
محکوم کردیم و هیچ بابی گشوده نشد و نفس هایشان پشت میله های زندان گره خورد تا
اسماعیل جان عبدی برای ماندانای کوچکش شعر دلتنگی بسراید.
تجمع و اعتصاب را فراخوان کنید تا نفر اول صف فریاد آزادی
معلمان از پشت آن میله های زندان لعنتی باشم.
بهشتِ معلمان را زندانی کردند؛ اسماعیل معلمان را به بند
کشیدند؛ شاعر معلمان را به زنجیر کشیدند و محمد معلمان را روی زمین کشیدند و با
خود به پشت میله ها بردند؛ و ما سکوت کردیم.
اعتصاب سکوت برپا کنید ...
سعید رضایی
این یادداشت از سوی اینجانب،
تنها در نشانه گداری ها اندکی ویرایش شده است. برنام را از متن یادداشت برگزیده
ام. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر