«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ بهمن ۲۶, شنبه

خودش خشک می شه میفته ...


نوشته ـ تصویری است از نویسنده ی نامدار میهن مان: محمود دولت آبادی که کسی آن را با کنار هم نهادن سخنانی بریده بریده از «کلیدر» کنار هم چسبانده و مانشی سازگار با خواست خویش آفریده است:
«درد اینجاست ...
که درد را نمی شود ...
به هیچکس حالی کرد ...»

از «گوگل پلاس»

به شوخی و جدی می نویسم:
آره! راست می گه. خودش خشک می شه میفته  ...

رندی آگاه در زیر آن می نویسد:
«این را محمود خان صحیح فرمودند! چون به قدری روشنفکران از مردم و متن جامعه دور هستند که طبعأ همانطوریکه ایشان درد جامعه را درک نمیکنه، جامعه هم درد ایشان را درک نکنه !»

پاسخ می دهم:
جالب تر از این نمی شد گفت!

ب. الف. بزرگمهر    ۲۶ بهمن ماه ۱۳۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!