«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ اردیبهشت ۲۲, پنجشنبه

اگر می پندارید یا آرزو می کنید بزودی خواهیم مرد، کور خوانده اید!

ما داریم کم کم زمینگیر می شویم و نمی توانیم کون مان را درست بجنبانیم و از جا بلند شویم؛* ولی اگر می پندارید یا آرزو می کنید بزودی خواهیم مرد، کور خوانده اید! به امید خدا هنوز سال ها زنده خواهیم ماند و چهار چنگولی هم شده، شکلات تلخ با قهوه ای بیمانند که در هیچ بازاری نمونه ی آن را نمی یابید، نوش جان خواهیم کرد. خدا را سپاس، چانه مان خوب می جنبد و آرواره های مان هم درست و درمان است.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ اردی بهشت ماه ۱۴۰۱

* «کاخ باکینگهام» به آگاهی رساند که برای نخستین بار در ۶۰ سال گذشته، شهربانوی انگلیس در آیینِ گشایش مَهِستان (پارلمان) همپا نخواهد شد (شرکت نخواهد کرد). شهربانوی ۹۶ ساله «دشواری های جنبشی» دارد. در بیانیه ی کاخ چنین آمده است:
«شهربانو همچنان دچار دشواری های جنبشی است و با رایزنی پزشکانش با دلزدگی بر آن است که در آیین گشایش مَهِستان همپا نشود.»

گزیده ای از یک گزارش، برگرفته از «آرتی»   ۱۹ اردی بهشت ماه ۱۴۰۱ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!