«صد رحمت به کفن دزد اولّی»! گفتگویی که
واپسین پاسخ های آن، سرراست و ناسرراست، نه تنها
به سود «کفن دزد اولّی» و «کفن دزد کنونی» است که آب به آسیاب بهره کشان
جهان نیز می ریزد و به گمان بسیار از خامه و قلم "اصلاح طلب"ی که تنها
به «نم نم باران» خرسند است و «سیل انقلاب» می ترساندش یا ایدئولوژی زدایی که جامه
ی "ایدئولوژی" پیشینش را به پندار خود از تن به در کرده و لخت و کون
برهنه در برابر نیروهای امپریالیستی، سر خم می کند، تراوش نموده است.
می نویسم:
واپسین گفت و گوی مادر و فرزند، نادرست
و حتا واپسگرایانه به سود طبقات و نیروهای بهره کش اجتماع است. انقلاب، امری اراده
گرایانه و ذهنی نیست که یک نفر، یک گروه یا حتا یک ملت با تصمیم پیشین آن را به
انجام برسانند. انقلاب، جُستاری عینی و بیرون از اراده ی این و آن، این یا آن نیروی
اجتماعی و در دوران ما گاه اراده ی یک ملت به تنهایی است! مجموعه ی علت ها و عامل
هایی که بخشی از آن ها حتا می تواند بیرون از چارچوب سیاسی ـ جغرافیایی یک کشور باشد،
می توانند انقلاب را در کشوری پدید آورند. نمونه ی ساده و روشن آن، همه ی انقلاب
های آزادیبخش مستعمره های پیشین کشورهای اروپایی در بسیاری از کشورهای آسیا و آفریقا
بویژه پس از جنگ جهانی دوم و شکست فاشیسم است که همچنین بزرگ ترین شکست برای
سامانه ی سرمایه داری هم بود؛ این انقلاب ها که از سوی دیگر، نتیجه ی پیروزی اتحاد
شوروی، نخستین کشور کارگران و زحمتکشان جهان در جنگ جهانی دوم نیز بود، استقلال
سیاسی بسیاری از آن کشورها را در پی داشت. این نمونه را دانسته و آگاهانه آوردم تا
روشن شود که در دوران ما، انقلاب در یک کشور حتا از چارچوب خواست و اراده ی یک ملت
هم می تواند فراتر برود و روشن است که عامل های درونزای هر انقلابی، نقشی از آن
مهم تر دارد که این عامل ها نیز پیرو اراده و خواست این یا آن نیروی اجتماعی نیست؛
شرایط ویژه ای پدید می آید که در آن طبقات و لایه های فرمانروا دچار بحران شده و
نتوانند مانند پیش، فرمانروانی خود را پی گیرند و طبقات و لایه های ستمدیده نیز
نخواهند مانند گذشته، حرف شنوی فرمان آن ها باشند.
ب. الف. بزرگمهر هفتم اردی بهشت ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر