«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ فروردین ۲۹, پنجشنبه

به پشتیبانی از مادری که دیگر نیست ... ـ بازانتشار

مادری را در افغانستان به گناه داشتن هماوندی برون از شریعتی وامانده سنگسار کرده اند؛ دخترکش، ددمنشی را برنتافته به پشتیبانی از مادری که تنها کالبد بیجانش بر زمین مانده، برمی خیزد و سنگ های پرتاب شده ی یورشگران را به سوی خودشان پرتاب می کند. مادری از میان می رود؛ زندگی کودکی بی مادر، برای همیشه دستخوش فنا می شود تا قانون های دین و آیینی پلید و همراه با آن، واماندگی جامعه ای توسری خور و خوار شده، پابرجا بماند.

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی نویسی و بازآفرینی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

http://www.behzadbozorgmehr.com/2014/06/blog-post_9477.html


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!