«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲, دوشنبه

گسترش و ژرفش جنبش توده ای در فرانسه

توده های کار و زحمت فرانسه به میدان آمده اند؛ اینکه آیا همه ی آن ها یا تنها گروهی با جامه ای زرد بر تن پا به میدان نهاده اند، بر من روشن نیست، افزون بر آنکه به هیچ رو از برجستگی ویژه ای نیز برخوردار نیست؛ آنچه با برجستگی بیش تری خودمی نماید، تبلیغات گسترده ی رسانه های امپریالیستی ـ سیهونیستی در بزرگنمایی رنگ جامه و نام بردن از آن ها با فرنام «جلیقه زردها»ست؛ گویی آن ها نه مردم آن سرزمین که جانورانی از آسمان فرود آمده اند تا شهر زیبای پاریس و بسیاری از شهرهای دیگر فرانسه را به آشوب بکشند! به همین شَوَند است که بلندپایگان دم و دستگاه دیوانسالاری آن کشور که نگران چشم و چال شهروندان هستند با خردمندی هرچه بیش تر، دستور داده اند تا روز شنبه که «جلیقه زردها» برای پرخاش سراسری در همه ی شهرها فراخوان داده اند، جاهای دیدنی در کانون شهر پاریس، چون «برج ایفل» و «موزه لوور» و نیز فروشگاه ها و رستوران های پیرامون خیابان پرآوازه ی «شانزه لیزه» بی هیچ درنگی بسته شوند و افزون بر آن، نزدیک به ده هزار پاسبان را در هر گوشه و کنار این شهر به پاسداری گماشته اند؛ نمونه ای از آنچه در سایر شهرهای آن کشور در فرآیندِ شدن است. اینگونه که پیداست، «جلیقه زردها» جانورانی بس بیم برانگیزند که به هر تبهکاری برای رسیدن به آماج های خویش دست می یازند و رویش اقتصادی ناچیز فرانسه را نیز که بستگی بسیاری با درآمد فروشگاه های کوچک و مهمانسراهای پاریس دارد با بیم روبرو نموده اند؛ جانورانی که به دارایی های مردم چشم دوخته و می خواهند آن ها را از چنگ شان بیرون آورند. این ها کمابیش آن چیزهایی است که «خبرگزاریِ امپریالیستی ـ سیهونیستی رویترز» بزبانی پوشیده تر بخورد خوانندگان یا شنوندگانش داده و رسانه های مزدور و دروغپردازی چون «رادیو فردا» همان ها را برچیده و بلغور نموده اند.

اینکه چرا بسیاری از توده های مردم به چنان فراخوانی پاسخ آری داده و امروز کمابیش همه ی شهرهای بزرگ و کوچک فرانسه را با غوغای خود پر کرده اند، جُستار چنین رسانه هایی نیست و تنها گذرا و تک و توک بگونه ای که بجایی برنخورد از خشم همگانی به شَوَند افزایش هزینه های زندگی یا خواستِ افزایش کمینه دستمزدها سخن به میان آورده اند (بخشی از نوشته ی نیمه کاره ام به تاریخ ۱۸ آذر ماه ۱۳۹۷، در پی چهارمین هفته ی پرخاش توده های کار و زحمت فرانسه)

ب. الف. بزرگمهر   دوم اُردی بهشت ماه ۱۳۹۸

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!