ناوابستگی طبقاتی طبقه کارگر، نیازمند کارکرد سیاسی ناوابسته
ی این طبقه نیز هست.
اعلام پشتیبانی از بیانیه مشترک سندیکای کارگران شرکت
واحد تهران و حومه ـ سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه ـ گروه اتحاد
بازنشستگان و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد
تشکل های کارگری ـ به مناسبت اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز
جهانی کارگر
تجلی اتحاد عمل کارگران سراسر جهان در روز کارگر، فراگیر
شدن جنبش اعتراضی کارگران شیکاگو در صد و سی و سه سال پیش است که نظام سرمایه داری
با همۀ تمهیداتش نمی تواند در مقابل نیروی متحد طبقۀ کارگر عمری ابدی داشته باشد.
طبقۀ کارگر اکثریت عظیمی است که ارادۀ آن می تواند همۀ چرخ های اقتصاد نظام سرمایه
داری را از حرکت باز دارد و نظم نوینی را بر پایۀ نفی استثمار، محو مالکیت خصوصی
بر ابزار تولید و اعمال حاکمیت شورا های کارگران و زحمتکشان بنا نهد. با درس آموزی
از پیام تاریخی اول ماه مه که بر ضرورت اتحاد و همبستگی کارگران همۀ کشورها و
مبارزۀ مشترک و مستقل آنان برای دستیابی به حقوق اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی
تأکید داشته است، ما امضا کنندگان زیرپشتیبانی کامل خود را از بیانیه هفتم اردیبهشت
تشکل های نامبرده اعلام می کنیم.
در این بیانیه، علاوه بر نشان دادن روحیه رزمندگی طبقۀ
کارگر بدرستی بر خواست های طبقۀ کارگر و اقشار زحمتکش جامعه از جمله معلمان،
بازنشستگان، زنان، پرستاران، دانشجویان و ... تأکید شده است.
واقعیتی که هیچ کارگر مزدی نباید فراموش کند، این است که
کارگران تنها با اتکا بر نیروی اتحاد، همفکری و همکاری خود، تنها با مبارزۀ مشترک
و مستقل بر اساس اصول و منافع حقیقی خود، تنها با تلاش برای تحقق خواست های مبرم
اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اعلام شده و مخالفت صریح با عظمت طلبی و شووینیسم
جمهوری اسلامی در منطقه و در همان حال، اهداف میان مدت و دراز مدت خود می توانند یک
زندگی شایستۀ انسانی برای خود و نسل های آینده پی ریزی کنند. نه کارفرمایان، نه
دولت حامی آنها، نه کسانی که برگزیده و منصوب آنها در نهاد های کارگری حکومتی
هستند، دغدغۀ رفاه، حقوق و آزادی کارگران را ندارند. کارگران برای آنکه بتوانند به
شکل مؤثری به همکاری و همفکری و مبارزۀ مشترک بپردازند، باید بتوانند افکار و
نظرات خود را بیان کنند؛ باید بتوانند گرد هم جمع شوند؛ باید بتوانند تشکل اقتصادی
و سیاسی ایجاد کنند و غیره. به عبارت دیگر، کارگران به آزادی عقیده و بیان، آزادی
گردهمایی، آزادی تشکل و تحزب، آزادی اعتصاب و غیره نیاز دارند. در قرن بیست و یکم
که درآن زندگی می کنیم، این ها جزء امور بدیهی هستند. واقعیت این است که نیاز
کارگران به آزادی، همتراز نیاز آنان به هوا، آب، نان، مسکن و غیره است؛ پس، مبارزۀ
اقتصادی ـ اجتماعی کارگران نمی تواند ازمبارزۀ سیاسی این طبقه جدا باشد. استقلال
طبقاتی طبقۀ کارگر مستلزم عمل سیاسی مستقل این طبقه هم هست . این یکی از آموزش های
بزرگ اول ماه مه است.
زنده باد اول ماه مه، روز اتحاد و
همبستگی کارگران همۀ کشورها!
پیروز باد مبارزۀ مشترک کارگران برای
حقوق اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی طبقۀ کارگر و زحمتکشان!
کارگران پروژه های پارس جنوبی،
کارگران پتروشیمی های منطقه ماهشهر و بندر امام، فعالان کارگری جنوب، فعالان کارگری شوش و اندیمشک، جمعی از کارگران محور تهران ـ کرج
اُردی بهشت ماه ۱۳۹۸
برگرفته از «کانال تلگرام کارگران نیشکر هفت تپه» نهم اُردی بهشت ماه ۱۳۹۸
این یادداشت از سوی اینجانب، تنها در نشانه گذاری ها ویرایش
شده است. برنام و زیربرنام را نیز از متن یادداشت برگرفته، اندکی دستکاری نموده
ام. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر