«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ بهمن ۱۰, شنبه

پیام محمد جراحی را بگوش جان بشنویم و رژیم تبهکار اسلام پیشگان را رسوا کنیم!

به گزارش زیر اندکی باریک شوید! گزارشی است نگران کننده که چند روزی از آن گذشته و با یادآوری کهنه رفیقی، آن را دیدم و خواندم. اینگونه که پیداست و از چندی پیش نیز نشانه های نگران کننده ی دیگری از آن، اینجا و آنجا دیده می شد، رژیم اسلام پیشگان فرمانروا بر میهن مان، هنوز خرشان بدرستی از روی پل نوکری و سرسپردگی به امپریالیست ها رد نشده با دست بازتری به سرکوب کنشگران مدنی، کارگری و سیاسی ایران روی آورده و نابودی پیشروترین و استوارترین کارگران و کنشگران اجتماعی ایران را در سر می پرورانند. به جز نمونه ی دردناکِ کشته شدن هنوز به راز آمیخته ی زنده یاد شاهرخ زمانی، تیراندازی چندی پیشِ مامورین تبهکار رژیم به سوی کارگران دادخواه در چندین گردهمایی کارگری که به مرگ یکی دو تن از کارگران و زخمی شدن شماری بیش تر انجامید و همزمان، تن دادن به قراردادهای ایران بربادده دیگری با کشورهای امپریالیستی، رژیم ددمنش را در خاموش نمودن و از میان برداشتنِ هرگونه پرخاش به زیر پا نهاده شدن ساده ترین حقوق صنفی، سندیکایی و سیاسی کارگران و دیگر لایه های زحمتکش پیرامون آن، گستاخ تر و هارتر نموده است. پیام محمد جراحی، کارگر کنشگر زندانی در تبریز در این زمینه به اندازه ای فراتر از بسنده گویا، نگران کننده، شایان درنگ و واکنش به هنگام است. پیام وی را بگوش جان بشنویم و رژیم تبهکار اسلام پیشگان را هرچه بیش تر رسوا کنیم! 

همه ی نیروی خود را برای آزادی زندان سیاسی ایران بکار گیریم!

ب. الف. بزرگمهر   دهم بهمن ماه ۱۳۹۴
      
***

ضرب و شتم محمد جراحی در زندان تبریز

محمد جراحی، کنشگر كارگری زندانی در زندان تبریز، در تماسی از زندان گفت كه مورد ضرب و شتم سه تن از ماموران زندان قرار گرفته است:
علی آهنگر، وكیل «بند متادون»، حسین بقال، مسوول انتظامات و اصغر نقوی، مسوول فروشگاه، در همدستی با یکدیگر و پیش چشم مسوولین زندان، اقدام به ضرب و شتم محمد جراحی كرده اند كه با خاموشی آنان همراه بوده است .

محمد جراحی، کمابیش پنج سال است كه بدون مرخصی، دوران محكومیت خود را می گذراند. او همراه با شاهرخ زمانی در یك دادگاه، در تبریز محكوم به ۶ سال زندان شد. در این دادگاه، شاهرخ زمانی به ۱۱ سال زندان محكوم شده بود. شاهرخ زمانی در زندان گوهردشت جان خود را از دست داد و اكنون محمد جراحی برای بار دوم، در زندان مورد ضرب و شتم قرار می گیرد .

جراحی از همه نهاد ها و کنشگران كارگری خواست تا او به سرنوشت شاهرخ زمانی دچار نشده تا آنجا كه درتوانشان هست به این رفتار غیر انسانی پرخاش كنند و صدای او را به همه نهاد های جهانی برسانند.

«کانون مدافعان حقوق کارگر»     پنجم بهمن ماه ۱۳۹۴


این گزارش از سوی اینجانب تا اندازه ای ویرایش و پارسی نویسی شده است. برجسته نمایی های متن نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!