«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ دی ۱۳, یکشنبه

امامی همواره نشسته بر روی تشکچه، مردم را چون خویش بیکار می انگاشت!

داستان دیرینه و مردم خرکُنِ «ظهور» نیز بجای خود. راستی! چه کسی قرار بود از پرده بدر آید؟!

روایتی از امام صادق علیه السلام در خصوص تعجیل در امر ظهور 

فلما طال علی بنی اسرائیل العذاب ضجوا و بکوا الی الله اربعین صباحاً فاوحی الله الی موسی و هارون یخلصهم من فرعون فحطّ عنهم سبعین و مأه سنة، هکذا انتم لو فعلتم لفرج الله عنا، فاما اذ لم تکونو فان الامر ینتهی الی منتهاه.

زمانی که عذاب بنی اسراییل طول کشید، آنان ۴۰ صبح به درگاه خدا گریستند و ضجه کردند. پس خداوند ۱۷۰ سال در فرج آنان تعجیل کرد و به موسی و هارون وحی نمود که آنان را از فرعون خلاصی بخشند. همچنین اگر شما چنین کنید، خداوند فرج ما را می رساند و اگر مانند آنان نباشید و این چنین نکنید، امر ظهور به انتهای زمان معین خود موکول می گردد.

تفسیر المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۳۳۱
بحار الأنوار، جلد ۵۲، صفحه ۱۳۲
تفسیر عیاشی، جلد ۲، صفحه ۱۵۴
تفسیر صافی، جلد ۲ ، صفحه ۴۶۰
مستدرك الوسائل، جلد ۵، صفحه ۲۳۹

از «گوگل پلاس». برنام و زیربرنام از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!