«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ تیر ۱۴, یکشنبه

جمهوری اسلامی موریتانی، واپسین سنگر برده داری؟! ـ بازانتشار


امروز یاد این ویدبوی تصویری افتادم که سال پیش آن را با سود بردن از برخی تصویرها و نوشته های یکی از رسانه های پارسی زبان وابسته و نیز آهنگی از کشور موریتانی درست کرده بودم.

برنام آن مرا تا اندازه ای اندیشناک کرد و با خود گفتم:
با روندی که کشور ما رو به عقب می پیماید، آیا عبارت «واپسین سنگر برده داری» را درست برگزیده بودم؟

http://youtu.be/tTrmOBemmRo



http://www.behzadbozorgmehr.com/2013/09/blog-post_4262.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!