«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ تیر ۱۰, سه‌شنبه

ملتی همیشه گریان و نالان!

برگزاری «همایش شیرخوارگان حسینی»، بامداد نخستین آدینه ی ماه محرم (۶ تیر ماه ۱۴۰۴) در سراسر کشور برگزار شد.

بنیاد داده ها برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»  به تاریخ ششم تیر ماه ۱۴۰۴ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب است.  ب. الف. بزرگمهر)

یکی نیست از نادانی که جفنگ بالا را نوشته، بپرسد:
کِی و کجا شیرخوارگان برای خود همایش برپا کرده اند؟! مگر «شیرخوارگان حسینی» نیز خدای ناکرده به اندازه ی رژیم پوشالی فرمانروا بر میهن نگونبخت مان توسری و پس گردنی و اینا نوش جان کرده و تا آنجا پیشرفت نموده و شیرفهم شده اند که برای دریافت مَمه و شیر، ناچار به برگزاری چنان همایش ها و نمایش هایی شده باشند:
تنها کَفِ همایش بدست میاد شیرمان!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۴

زیرنویس پرتور:

دو شیرخواره ی حسینی از ملتی همیشه گریان و نالان

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!