«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ تیر ۲۱, شنبه

ما غمخوار خودمان نیستیم؛ دیگران چرا غمخوار ما باشند؟

دختر ۱۷ ساله افغانستانیِ تازه از ایران بازگشته با گریه می‌گوید:
«ما به خودمان رحم نداریم ... دیگران چرا رحم کنند؟»

رانده شده از پاره ای از میهن خود و بازگشت به پاره ی زادگاه خود که رژیم پلید «طالبان» فرمانروا بر آنجا، زیر نام آیین و شریعتی خشک مغزانه و وامانده، درهای آموزش را بر وی و دیگر دختران و زنان بسته است!

بنیاد داده ها و ویدئوی پیوست برگرفته از «تلگرام» به تاریخ ۱۹ تیر ماه ۱۴۰۴ با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب است.  ب. الف. بزرگمهر

 دختر راست می گوید: حتا پلیدترین رژیم اهریمنی جهان چون «آلمان نازی» که روز و شب، روستاها و شهرهای دیگر ملت ها و خلق های جهان پیرامون خود را به به آتش می کشید و  رونوشت کنونی آن: «عزراییل» در باریکه سرزمینی کوچک، هزاران تُن بمب و موشک به سر زنان و کودکان و سالخوردگان عرب مسلمان ریخته و می ریزد تا روی خرده استخوان های پسرعموها و دخترعموهای تاریخی خود، شهرک های "یهودی" بسازد، با توده های مردم خود رفتاری تبهکارانه و ننگین چون هر دو رژیم اسلام پیشه ی خرموش های ننگ ایران و ایرانی و «طالبانِ» در پیِ پیاده کردن «اسلام ناب مُحَمّدان»، نداشته و ندارند.

به سر تا پایِ چنان برداشت های ناروا، تبهکارانه و دشمنی برانگیزی از دین و آیین هایی وامانده باید رید!

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۱ تیر ماه ۱۴۰۴

ویدئوی پیوست:  ما غمخوار خودمان نیستیم؛ دیگران چرا غمخوار ما باشند؟



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!