خودمان هم انگشت به کون مانده ایم که چرا کار و بار مردم هر روز بدتر از پیش می شود

«وزیر نفت گفت: امروز ꞌتوتالꞌ و ꞌشِلꞌ انگشت بدهان مانده‌اند که متخصصان ایرانی در ۲۰ ماه فاز ۱۱ پارس جنوبی را به بهره‌برداری رساندند.

جواد اوجی، امروز (چهارشنبه، هفتم تیرماه)، در آیین رسمی جابه‌جایی و نصب سکوی طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با اشاره به اینکه امروز این پیام خوب را به ملت دادیم و امیدواریم به‌زودی به تولید ۵۰ میلیون مترمکعبی گاز پرچگال (غنی) در روز برسیم، گفت:
ꞌاین کار با خلاقیت چهار شرکت ملی نفت ایران، نفت و گاز پارس، پتروپارس و مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی انجام شد.ꞌ وی افزود:
قرارداد توتال برای اجرای طرح توسعه فاز ۱۱ حدود چهار و نه دهم میلیارد دلار بود؛ اما آنها از این قرارداد خارج شدند و باختند؛ امروز با یاری خدای متعال و تکیه بر نیروهای توانمند داخلی کار به نتیجه رسید ... امروز توتال و شل انگشت به‌دهان مانده‌اند که متخصصان ایرانی در ۲۰ ماه، فاز ۱۱ پارس جنوبی را به بهره‌برداری رساندند.

اوجی با اشاره به اینکه این بهره‌برداری اثر مثبت بر درآمدهای ارزی در سال ꞌمهار تورم و رشد تولیدꞌ خواهد داشت، افزود:
ꞌسالانه درآمد نزدیک ۴ تا ۵ میلیارد دلار عایدات این فاز است و تولیدش به کاهش ناترازی گاز کمک می‌کند. نکته مهم آن است که این پروژه در شرایط تحریم انجام شد و نشان داد می‌توانیم و عیدی خوبی هم به مردم بود.ꞌ
...
وزیر نفت با بیان اینکه «سه سال زودتر از برنامه، فاز ۱۱ به‌تولید رسید»، گفت:
ꞌچهار حلقه چاه این فاز تکمیل شده و طی هفته‌های آینده با حضور رئیس جمهوری، تولید ۱۲ تا ۱۵ میلیون متر مکعب از این فاز آغاز می‌شود و به‌مرور زمان تولید آن به ۵۰ میلیون مترمکعب خواهد رسید.ꞌ»*

علی ایحال با این همه درآمد ارزی افزوده و ویژه کارانی برجسته که هیچکدام شان چشم دیدن مان را ندارند و حتا برخی های شان بخون مان تشنه اند، انگشت به کون مانده ایم که چرا کار و بار مردم** نه تنها بهبود نمی یابد که هر روز بدتر از پیش می شود!

از زبان این خرموش وزیر پوشالی:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ تیر ماه ۱۴۰۲

* گزیده گزارشی برگرفته از «اختساد آنورِ خط» به تاریخ  هفتم تیر ماه ۱۴۰۲ (بختی برای ویرایش گسترده ی این گزیده گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

** باید این سخن باریک و پاکیزه (نکته) را بدیده گرفت که اشاره ی این خرموش وزیر پوشالی به «مردم» در «ولایت خرموش پرور اسلام پیشگان دله دزد» توده های میلیونی مردمِ زندگی از دست داده ی ایران را دربرنمی گیرد و در اینجا «عیدی خوبی به مردم» بویژه به سوداگران و بازرگانان ریز و درشتِ «اختساد خرد» و زالوهایی با نام پوششی «کارآفرین» اشاره دارد؛ زیرا کلان سوداگران و بازرگانان چنگ انداخته بر اختساد و سیاست در ایران خرموش زده، چه چرخِ اختساد روبراه باشد یا نباشد، از بده بستان های کلان نان و آبدار با امپریالیست ها و مزدوران و ریزه خواران شان پیرامون ایران و جاهای دیگر که هر بار نگونبخی بیش تر توده های مردم و فرورفتن فزاینده ی میهن مان در مرداب پدید آمده را در پی داشته و دارد، به هر رو سودهای کلان می برند و بنا بر آزمون های تاکنون پشت سر نهاده شده، در دوره های آشوب اختسادی چون امروز نیز به بهای درهم شکسته شدن «اختساد خرد» و ورشکستگی سوداگران خرده پا حتا بیش از بازه های زمانی بسیار کوتاهی که چرخ اختسادی غیژ و غیژکنان اندک چرخشی دارد، سود می برند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ تیر ماه ۱۴۰۲

غیژیدن به آرش «خیزیدن یعنی لغزیدن و به چهار دست و پا و زانو نشسته براه رفتن طفلان و مردمان شَل» ـ واژه نامه ی دهخدا»

زیرنویس پرتور:

وزیر نفت گفت: «امروز ꞌتوتالꞌ و ꞌشِلꞌ انگشت بدهان مانده‌اند که متخصصان ایرانی در ۲۰ ماه فاز ۱۱ پارس جنوبی را به بهره‌برداری رساندند.» («اختساد آنورِ خط» هفتم تیر ماه ۱۴۰۲) علی ایحال با این همه درآمد ارزی افزوده و ویژه کارانی برجسته که هیچکدام شان چشم دیدن مان را ندارند و حتا برخی های شان بخون مان تشنه اند، انگشت به کون مانده ایم که چرا کار و بار مردم نه تنها بهبود نمی یابد که هر روز بدتر از پیش می شود!

از زبان این خرموش وزیر پوشالی:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ تیر ماه ۱۴۰۲