«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ مرداد ۷, شنبه

هان کشیش؟ آمدی اینجا نمایش چی ببینی؟!

هان کشیش؟ آمدی اینجا نمایش چی ببینی؟! راستش را بگو! برای دید زدن زنان آفریکایی قدم رنجه کردی؟ برای شکار آن ها می بایستی کمی سر حال تر باشی و پای دونده ی خوبی هم داشته باشی ... خوب گفتم؟

از زبان آن زن کشیش پُشتی: ب. الف. بزرگمهر   هفتم امرداد ماه ۱۴۰۲



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!