«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ مرداد ۷, شنبه

در کرب و بلا آب نبود، پپسی کولا بود ... ـ بازپخشش

تصویر پیوست را درج کرده و نوشته است:
«یادش بخیر! چه حالی می داد این آب.» («گوگل پلاس») و من با خود می اندیشم:
به همین سو روانیم؛ بازگشت به گذشته ای که این بار شاید ازآبِ پاکیزه ی آن زمان نیز نشانی نمانده باشد و بجایش آب بازیافتی از پیشاب آدمی و پساب خانه ها و کارخانجات را زیر فرنامِ «پیشکش امام زمان به تشنگان ایران» که ایرانِ آن نیز جایگزین «کربُ و بلا» شده به خورد خلق الله بدهند و خواهان شکرگزاری شان از درگاه الله تازی نیز باشند؛ در حالیکه خود از بهترین نوشابه ها ـ که شاید «پپسی کولا» ناچیزترین نمونه ی آن باشد و در بهشت آسمانی ریسمانی نیز نمونه ای از آن ها یافت نمی شود ـ بیاشامند و "به یاد آن امام تشنه لب" که سر بریده شد، هر از گاهی شعاری اینچنین برای ریشخندِ توده ی مردم تهیدست شده نیز سر دهند:
در کربُ و بلا آب نبود، پپسی کولا بود ...

ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ تیر ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/07/blog-post_37.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!