«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ آبان ۵, چهارشنبه

پیشرفت های ما را می بینید؟

ـ پیشرفت های ما را می بینید؟

ـ بگو ببینم بالای آن تپه چه خبر است؟ چه گرد و خاکی هوا کرده اند؟! بگمانم زد و خورد می کنند ...

ـ چیزی نیست! مردم شاید دارند ترک های زبان نفهم کوه نشین* که پای شان را از گلیم شان درازتر کرده اند، کتک می زنند. گاه گداری پیش می آید. شما چرا میان این همه زیبایی و برازندگی پیرامون که نشان تان می دهم به آن تپه میخ شده اید؟

ب. الف. بزرگمهر   پنجم آبان ماه ۱۴۰۰

* کردهای ترکیه

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!