«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ فروردین ۱۵, چهارشنبه

چنانچه روزی دیدید که با همان کتری سیاه از شهر شما رهسپارم ... ـ بازپخشش

ای مردم!

روزی که به شهر شما پا نهادم، همین ردا و همین دستار بیابانگردان عربستان بر سرم بود؛ تنها سرمایه ام، کتری سیاهی بود که سال ها با آن چای درست می کردم. نه الاغی داشتم که بر آن سوار شوم؛ نه الاغی بر ما سوار بود. از شما پنهان نیست که من تا نمرده ام یا خدای نکرده بلای ناگهانی ـ زمینی یا آسمانی آن توفیر نمی کند! ـ بر سرم نیاید از شهر شما که بسیار به آن دلبسته ام، بیرون نخواهم رفت. چنانچه روزی دیدید که با همان کتری سیاه از شهر شما رهسپارم، بدانید که کاسه ای زیر نیم کاسه است!

از بیانات «گداعلی»

ب. الف. بزرگمهر      هفتم اسپند ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/02/blog-post_88.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!