«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ مرداد ۱۲, شنبه

برادران! نرمش قهرمانانه را فراموش نکنید ... ـ بازانتشار

می بینی آقا بیشعور؟! هنوز پس از هزاران سال، گویی حرف مفت هایی ناگفته بر زبان دارد. هر چه نباشد، خداوند به سرشت بندگانش نیک آگاه است؛ آن ها را پاس می دارد و به هنگام بایسته دوباره جان می بخشد. می پندارم برای تو هم چیزی اینچنین پیش خواهد آمد؛ سالیانش را نمی توانم گمانه بزنم: ده سال، صد سال یا چون این یکی، شاید هزاران سال پس از این؛ ولی آنچه خواهی گفت را می توانم کمابیش خوب به پندار آورم:
برادران! نرمش قهرمانانه را فراموش نکنید؛ تا آنجا که در توان دارید، نرمش کنید. در کیش و آیین ما این از تقّیه واجب تر است و راز ماندگاری ما همین است ... 

ب. الف. بزرگمهر    ۲۴ شهریور ماه ۱۳۹۶


نوشته ی زیر تصویر:
پس از هزاران سال خاموشی، تابوت چوبی [یکی از فرعون های مصر باستان؟] در ابیدوس از میان شن برمی خیزد.

A wooden sarcophagus rises from the sand in Abydos after thousands of years in silence.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!