«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ مرداد ۱۴, دوشنبه

گونه ای «آتش به اختیار» خداپسندانه: آدمکشی در پناه شریعتی شتری!

چه خوب دخترم که بخت با تو یار بود و آن پزشک ویژه کار، ششلولی همراه نداشت تا مغزت را پریشان کند.* در این ولایت بخت برگشته، هر تبهکار بی پدر مادری، می تواند به بهانه ی «مَهدورالدَم» بودن کسی، وی را بکشد و در پی، مشتی دروغ سر هم کند؛ آدمکشی در پناه شریعتی شتری، نه تنها کاری زشت و سزاوار پادافره شمرده نمی شود که خداپسندانه نیز هست؛ گونه ای «آتش به اختیار» که آن کیر خر بیشرم تمرگیده در جایگاه "رهبری" زمانی در گذشته از سر ناتوانی در گره گشاییِ چالش های بزرگ اقتصادی ـ اجتماعی پدید آمده، بر زبان رانده بود و هنوز هر از گاهی به میان می آید.

درود بر پرستاران، این نزدیک ترین یار و یاور کارگران، آموزگاران و دیگر زحمتکشان ایران که واکنشی بسامان و بهنگام از خود نشان دادند!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۴ اَمرداد ماه ۱۳۹۸

* بنا بر گزارش ها آدینه شب گذشته، بانویی پرستار در یکی از بیمارستان های شیراز از سوی پزشک ویژه کار کتک خورد و زخمی شد. پزشک ویژه به این نیز بسنده نکرد و آن بانو را ناسزاباران نمود. این رخداد ناگوار، خوشبختانه واکنش ساختارهای رستایی ـ سیاسی پرستاران در سراسر ایران را در پی داشت.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!