«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ خرداد ۲, جمعه

نخستین فرآورده ها و پیامدهای قرارداد ننگین ژنو رخ می نماید!


به گزارش زیر و بویژه، بخش هایی که آن ها را برجسته نمایش داده ام، اندکی باریک شوید! جُستار چندان پیچیده ای نیست. سخن بر سرِ بازی «برد ـ برد»ی است که «... برای پیمانكاران داخلی و خارجی و ... سرمایه‌گذاران مشترك ایرانی و خارجی، شرایطی جذاب ایجاد ...» کند. از سهم هیچ و پوچ کارگران و زحمتکشان در این رشته که بگذریم، روشن است که یک سوی این بازی «خرد و برد» را نه حتا سرمایه گذاران رشته های صنعتی و فنی درون کشور که سوداگران و بازرگانان و دلالان «الله کرم» دربرمی گیرند که الحمدلله از توانمندی مالی خوبی برخوردارند:
«واگذاری ۴۱ طرح اولویت‌دار شركت ملی نفت ایران بستگی به توانمندی مالی و فنی شركت‌های داخلی و خارجی دارد. البته خوشحال خواهیم شد كه همه پیمانكاران این شمار طرح ایرانی باشد.»

در واپسین جمله ی بالا درنگ کنید! آیا جز تعارفی خشک و خالی، تهی مغز و براستی یک دهن کجی به صنعتگران و فن آوران و ویژه کاران ایرانی چیز دیگری دربر دارد؟ سخن بر سر توان مالی بسیار بالاست و چه کسی است که نداند، سرمایه گذاری در چنان رشته ای به بنیه ی مالی بسیار خوب و سرمایه های چنان سترگی نیازمند است که نمونه های آن را حتا در بسیاری از بالاترین رشته های دیربازده دیگر صنایع ایران و جاهای دیگر جهان نمی توان یافت. بنابراین، سخن بر سر حراج و تاراج نفت و گاز ایران از سوی شرکت های غول پیکر نفتی امریکایی و اروپایی و دنبالچه های آسیایی آن چون ژاپن و رژیم مزدور بخش اشغال شده ی شبه جزیره ی کره که بخش عمده ای از سرمایه های آن ها نیز امریکایی هستند، می باشد و در این میان، روباه و شغال شکار به خاک و خون کشیده شده یا همانا بازرگانان و سوداگران رژیم «الله کرم» نیز لفت و لیسی خواهند داشت و بر سرمایه های شان خواهند انباشت. کسی چه می داند؛ شاید سرمایه ۹۵ میلیارد دلاریِ آخوند ساده زیستِ نابکار و بیشرم نیز دوبرابر شود و به شکرانه ی آن صندلی نو به پا کند!

نکته ی چشمگیر دیگر در این گزارش، کشانده شدن بیش تر پای شرکت های غول پیکر نفتی به آب های دریای خزر است که هم اکنون نیز همچنان از دیدگاه حقوقی میان کشورهای پیرامون آن، اختلاف دیدگاه های بسیار باریک در زمینه های گوناگون از چگونگی بهره برداری از نفت و گاز آن گرفته تا چالش های بوم زیستی هستی دارد و چنگ اندازی اختاپوس های نفتی در این منطقه که از دیدگاه جعرافیای سیاسی بسی مهم تر و حساس تر از شاخابه پارس است، بیش از پیش زمینه سازی جنگ های منطقه ای به سود امپریالیست ها در آینده خواهد بود.

آنچه به عنوان نتیجه گیری از این روند در کنار دیگر روندهای ناگوار می توانم بگویم و پیش تر نیز درباره ی آن هشدار داده ام، یک نکته بیش نیست:
ما در کشورمان با حاکمیتی روبرو هستیم که کم ترین دغدغه و دلنگرانی از آینده ایران ندارد؛ ما بی هیچ گمان و گفتگو با حاکمیتی ملی حتا به اندازه ی سر سوزنی، سر و کار نداریم. ما با حاکمیت و بویژه دولتی سر و کار داریم که دزدانی بزرگ و گوش به فرمان اربابان امپریالیستی خود، آن را می گردانند و باید تا دیرنشده سرنگون شود؛ هرچه زودتر، بهتر!

وظیفه ی سنگین تاریخی بر دوش نیروهای چپ ایران نهاده شده که فراتر از دیده بانی و به تعبیر و تفسیر اوضاع نشستن است؛ باید در این نکته ی از دید من، بس مهم نیز درنگ نمود که یکی از آماج ها و همچنین پیامدهای پیگیری سیاست های نولیبرالیستی سرمایه داری در میهن مان، سست نمودن بنیادهای طبقه کارگر تا حد نابودی آن است! در چنان شرایطی بر کدام پایه و بنیاد ماتریالیستی می توان سیاستگزاری نمود و سمتگیری کرد؟! از جان و دل امیدوارم که تا دیر نشده ـ و بر این «تا دیر نشده» پافشاری می کنم! ـ نیروی کم و بیش پراکنده ی چپ ایران گرد کمینه برنامه ای خشنودکننده ی همه، دست به دست هم بدهند و از هم اکنون برای سرنگونی این رژیم هم اندیشی و برنامه ریزی نمایند؛ هم اکنونی که می بایست از دید من دستِکم چهارسال پیش باشد و دلیل گندیدگی و گسترش مرگبار تباهی که سرتاپای جامعه ی ایران را نیز فراگرفته، همین دیرکرد و نبود شهامت از برداشت گامی دلاورانه و عملی به جلوست؛ گامی که تنها با شعار خشک و خالی انجام شدنی نیست. باید همانگونه که لنین فرزانه با شهامت درخور انقلابی با پای خود به سفارت آلمان در مسکو یا شاید پترزبورگ آن هنگام  رفت و از ترور سفیر آن کشور بدست چپ روها پوزش خواست، کمی از آن شهامت را در خود دید و در اینجا روی سخنم با همه ی نیروهای چپی است که خود را پیرو مارکسیسم ـ لنینیسم می دانند و دست به سوی یکدیگر دراز کرد و در برابر تاریخ میهن مان، در برابر توده های مردم، بنگاه بابک ها و مزدک ها پاسخگو بود. یادمان نرود که ما نیز در پدیداری چنین اوضاع ناگواری در میهن مان نقش داشته ایم و در برابر جوانانی که زیر فشار سهمگین روزگار دست به خودکشی می زنند، پاسخگو هستیم.  

دوباره نگاهی به بخش های برجسته نمایش داده شده، نگاهی بیندازید! این ها نخستین فرآورده های قرارداد ننگین ژنو و دیگر قراردادهای پنهان و آشکار رزیم تبهکار جمهوری اسلامی است؛ فرآورده ها و پیامدهای پسین بسیار سهمگین تر خواهند بود.

رفقا باید جنبید! باید به هر شکلی شده و در کوتاه ترین زمان ممکن، گزینه ای پیشرو با برنامه ای روشن و ساده پیش روی مردم ایران گذاشت. کم ترین تردیدی ندارم که چنانچه توده های کارگر و مردم زحمتکش ایران، گزینه ای شایسته پیش روی خود ببینند در پی اش روان خواهند شد. پیش از آنکه دیر شود، بجنبیم رفقا!

سرنگون باد رژیم تبهکار جمهوری اسلامی به دست توانای مردم ایران!

ب. الف. بزرگمهر    دوم خرداد ماه ۱۳۹۳

***

معرفی ۴۱ طرح نفت‌و گاز به سرمایه‌گذاران

پس از روی كار آمدن دولت یازدهم و حضور بیژن نامدار زنگنه بر راس وزارت نفت، بارها جُستار معرفی طرح‌های نفتی و گازی ایران برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی بر زبان‌ها رانده شد و حتی وزیر نفت نیز در جریان حضورش در «داووس» با اعلام شرایط تازه ی قراردادهای نفتی ایران از معرفی این طرح‌ها آگاهی داد و قصد خود را جذب بیشتر سرمایه‌گذاران خارجی اعلام كرد.

از آن هنگام تاكنون نیز بارها خبر از معرفی این طرح‌ها و پروژه‌ها بر زبان مدیران نفتی رانده شده بود؛ ولی تاكنون نام این طرح‌ها به‌طور رسمی عنوان نشده بود تا اینكه روز گذشته عبدالرضا اسدی، معاون «برنامه‌ریزی تلفیقی شركت ملی نفت ایران» از دلبستگی برخی شركت‌های آسیایی و اروپایی برای حضور در این طرح‌ها آگاهی داد.

وی گفت:
پس از بررسی‌های انجام گرفته از سوی «شركت ملی نفت ایران»، ۴۱ بخت سرمایه‌گذاری در بخش میدان‌های نفت و گاز تعیین شده كه از این شمار، ۲۳ طرح هماوند با گسترش میدان‌های نفتی، ۱۵ طرح هماوند با گسترش میدان‌های گازی، دو طرح بوم زیستی برای گرد‌آوری گازهای همراه نفت و یك طرح خدمات پشتیبانی در تولید است.

اسدی با بر زبان راندن اینكه شركت‌هایی از كشورهای اروپایی و آسیایی برای حضور در این طرح‌ها دلبستگی نشان داده ‌اند، افزود:
«با آنها صحبت‌های مقدماتی انجام گرفت تا در انجام علاقه‌مندی با مراجعه به بخش ذی‌ربط، اطلاعات مورد نیاز این طرح‌ها در اختیار آنها گذاشته شود.» وی افزود:
«سوالات شركت‌های خارجی بیشتر در مورد نوع قرارداد و اوضاع بین‌المللی بود كه مدیران شركت ملی نفت ایران این اطمینان را به آنها دادند كه قراردادهای تازه ی در بخش بالادستی جذاب خواهند بود.» معاون برنامه‌ریزی تلفیقی شركت ملی نفت ایران در پی گفت:
«یكی از راه‌های جذب سرمایه‌گذار در صنعت نفت تغییر قراردادهاست كه به همین منظور كمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایجاد شد تا با تغییر قرارداد، شرایط جذابی را برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی فراهم كند. این قراردادها به زودی نهایی و رونمایی خواهد شد و در اختیار شركت‌های علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در صنعت نفت كشورقرار می‌گیرد.»

اسدی تاكید كرد:
«قراردادهای تازه بر مبنای برد ـ برد خواهد بود و هم برای پیمانكاران داخلی و خارجی و هم سرمایه‌گذاران مشترك ایرانی و خارجی شرایطی جذاب ایجاد خواهد شد. همچنین فضا برای كار در صنعت نفت ایران از بعد بین‌المللی به زودی فراهم خواهد آمد و سرمایه‌گذاران از كار در این بخش رضایت خواهند داشت.» این مدیر نفتی یادآور شد:
«واگذاری ۴۱ طرح اولویت‌دار شركت ملی نفت ایران بستگی به توانمندی مالی و فنی شركت‌های داخلی و خارجی دارد. البته خوشحال خواهیم شد كه همه پیمانكاران این شمار طرح ایرانی باشد.»

این مدیر نفتی، حضور پیمانكاران داخلی را در طرح‌های مورد نظر مشروط كرد و گفت: «شركت‌های ایرانی باید علاوه بر توانایی فنی و مالی لازم، توانایی انتقال فناوری به داخل كشور را هم داشته باشد. بخش خصوصی داخلی مورد حمایت وزارت نفت خواهد بود و شركت ملی نفت ایران هم همكاری لازم را با آنها خواهد داشت.» وی با برزبان راندن اینكه استقبال خارجی‌ها برای حضور در این ۴۱ طرح گسترش ‌یی بالادستی خوب بود، گفت:
«دو، سه شركت خارجی علاقه‌مندی بسیار خوبی برای این طرح‌ها نشان داده‌اند.»

وی از اعلام آمادگی یك شركت اروپایی برای حضور در آب های ژرف دریای خزر آگاهی داد و گفت:
«این شركت اروپایی پیش از این تجربه حضور در آب‌های عمیق دریای شمال را داشته است. با وجودی كه فعالیت در آب‌های عمیق دریای خزر جزو اولویت‌ها و ۴۱ طرح تعیین شده از سوی شركت ملی نفت نبود اما به دلیل نیاز به تجربه آنها از این شركت‌ اروپایی خواسته شد تا پیشنهاد خود را ارسال كند. علاوه بر ۴۱ بخت مورد نظر برخی شركت‌ها برای بخش حفاری هم اعلام آمادگی كردند.»

به نظر می‌رسد با توجه به خروج چینی‌ها از ایران و گرایش نفتی‌های دولت یازدهم به افزایش تولید نفت ایران و سهم‌گیری در بازارهای جهانی سرمایه‌گذاران خارجی آسیایی و اروپایی را آسان كرده و روی خوشی به سرمایه‌دارانی كه از این پس در وزارت نفت را بكوبند، نشان خواهد داد.

یکم خرداد ماه ۱۳۹۳

این گزارش از سوی اینجانب، ویرایش و پارسی نویسی شده است. برجسته نمایی ها همه جا از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!