«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ خرداد ۲۰, سه‌شنبه

پاره ای از من ...

پاره ای از من
همواره در آرزوی گرما
و بی بهره از آن

پاره ای از من
همساز با سپیده ی بَردمیده
و همواره در بندِ سایه های رویاها ...

پاره ای از من
سرشار از پَرِ پرواز
و گم کرده ی دانگ خود
 از آبیِ آسمان ...

پاره ای از من
منِ راستینم
با چشمانِ یک کودک
همراهِ پرندگانِ کوچنده
گریزان در
دوردست ها

«بلاگا دیمیتروا»

برگرفته از «تلگرام»  ۱۹ خرداد ماه ۱۳۹۹ (با پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برنام را از متن سرودواره برگرفته ام.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!