آنچه در زیر از تارنگاشتی برگرفته ام، یکی از ناگوارترین پیامدهای
چنگ اندازی «یانکی» ها و دیگر کشورهای امپریالیستی به سرزمین پاره تن ما: افغانستان
و بگونه ای دربرگیرنده، هر کشور دیگری است که از آن میان، می توان کشورهای زیر را
نام برد:
لبنان که در گذشته ای دورتر روسپی خانه ی فرانسوی ها و
دیگر ملت های باخترزمین بود و از سالیانی چند به این سو نیز بی کمک های مالی
فراوان از شیخک ها و خرسک های درون و پیرامون شاخاب پارس یک روز نیز نمی تواند سر
پا بماند؛ کشور پوشالی اُردن که بسان اسراییل با کمک های سرراست و همه سویه ی «یانکی»
ها خود را می چرخاند؛ و از همه ناگوارتر آن دو تکه سرزمین کوچک و گسسته ی پلستینی
ها که از سر تا دُم به کمک های «یانکی» ها و دیگر کشورهای امپریالیستی و نوکران
عرب و اسراییلی شان وابسته است؛ و نیز ایران خودمان که در این میان، تافته ای
جدابافته بدیده می آید: کشوری از درون چنگ اندازی شده* که سیاست و سرمایه ی امپریالیستی، یکی از بیمانندترین دیکتاتوری های
سرمایه داری در همه ی دوران خود را زیر پوشش چادری اسلامی استوار نموده و از رژیم
پوشالی خرموش های اسلام پیشه چو گرزی گران سود می برد.
بدین سان، همه ی اینگونه کشورها که در پی گسترش و ژرفش نولیبرالیسم سرمایه داری در جهان بر شمارشان افزوده شده و می شود، گام بگام در روندی دردناک به دنبالچه های اقتصادی ـ هازمانی کشورهای امپریالیستی دگردیسیده و در فرجامِ کار، درونِ این سامانه ی نابسامان و زمینگیر شده، گواریده می شوند. گرامی میهن مان نیز با همه ی تاریخ پربار و هَنایای خود و بزرگی سرزمین در سنجش با بسیاری از کشورهای جهان بکام همین روند کشیده شده است؛ بلایی که بویژه با چیرگی دزدان و تبهکاران مزدور اسلام پیشه بر ایران زمین، راه آن از هرباره هموار شد و چنانچه نجنبیم، چون ماهی هایی که برای خوشایند مشتریانی پول و پله دار و آزارگرا («سادیست») زنده زنده به سیخ کشیده شده، کباب می شوند تا نوش جان شان کنند، ایران نیز به همین سرنوشت دچار خواهد شد.
سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!
ب. الف. بزرگمهر پنجم شهریور ماه ۱۴۰۰
https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/08/blog-post_75.html
***
افغانستان ۸۰ درصد بودجه خود را از دست داده است: چرا؟
«طالبان» پس از دستیابی به نیرو برای گرداندن کشور افغانستان، تنها ۱.۶ میلیارد دلار بودجه دارد و بانک‌ها و نهادهای جهانی کمک‌های خود به این کشور را بریده اند.
در دو دهه ی گذشته، کم و بیش ۸۰⸓ بودجه ی افغانستان از سوی آمریکا [بخوان: «یانکی» ها!] و نهادهای جهانی فراهم می‌شد که هم اکنون چفت و بست شده اند.
هفته ی گذشته، «صندوق جهانی پول» به آگاهی رساند که دسترسی افغانستان به خاستگاه های مالی آن را چفت و بست نموده که ۳۷۰ میلیون دلاری که بنا بود در پایان این ماه به دست دولت افغانستان برسد را نیز دربرمی گیرد.
دولت «بایدن» [بخوان: «پرزیدنت بادبادی»!] نیز به آگاهی رساند که دارایی‌های «بانک مرکزی افغانستان» در «ایالات متحد» (کم و بیش ۹.۵ میلیارد دلار) در دسترس «طالبان» نخواهد بود.
دولت آلمان هم که یکی از بزرگترین پشتیبانان مالی [دولت پوشالی پیشین] افغانستان بود نیز کمک ۵۰۰ میلیون دلاری امسال خود را از میان برداشته است. «اتحادیه اروپا که به آگاهی رسانده بود در چهار سال آینده ۱.۴ میلیارد دلار به افغانستان کمک خواهد کرد، هم اکنون این برنامه را وانهاده است.
از میان برداشتن این کمک‌های مالی، کار «طالبان» را سخت نموده و هَنایشی سرراست (تأثیری مستقیم) بر زندگی شهروندان افغانی خواهد نهاد. بر بنیاد داده های «کارگروه کمک رسانی جهانی» کمابیش ۱۸.۴ میلیون تن از افغان ها نیازمند کمک‌های انسان‌دوستانه هستند.
برگرفته از «اسپوتنیک» پنجم شهریور ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ برجسته نمایی های درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر