«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ اسفند ۵, پنجشنبه

... در حالِ غنی سازی فرهنگِ عزاییم

اربابِ مس و آهن و فولاد و طلاییم
با این همه سرمایه به هرحال گداییم

در کشور ما دغدغه ی تکنولوژی نیست
وابسته به تسبیح و مناجات و دعاییم

کاری به مِی و مُطرب و معشوق نداریم
در حالِ غنی سازی فرهنگِ عزاییم

فردا که بسنجند بد و نیک به میزان
مدّاح و من و شیخ، طلبکارِ خداییم!

در آتشِ دوزخ که کسی بیمه ندارد،
ما هیأتیان بیمه ی هیأت امناییم

افتادگی آموز اگر طالب فیضی
دیروز کجا بوده و امروز کجاییم؟

دکتر! چه کنم؟ طبع من از بیخ عقیم است
قُرصی بده تا بلکه خدا خواست بزاییم!

از «گوگل پلاس». برنام را از متن سروده برگزیده ام. ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!